Langlaufen in Winterberg 2017

Hoeveel geluk kun je hebben? De bestelde sneeuw kwam precies op tijd voor een zeer geslaagde weekend trip naar Sauerland. In de loop van vrijdag druppelden de 14 deelnemers binnen in het gezellige hotel in Westfeld. De glühwein ging al snel rond en dat hakte er bij sommigen meteen flink in. Na het gezamenlijke buffet verraste Peter ons met een zeer gedegen presentatie in woord en beeld over alles dat met langlaufen te maken heeft. Ski’s, bindingen, wax, stokken; alles kwam letterlijk langs. Als je nog niet enthousiast was, dan werd je het vanzelf wel.
Na een goede nachtrust en stevig ontbijt was het dan eindelijk zover en mochten we de wei in. Bij Altastenberg waren de klassieke loipes gespoord in een mooi dik pak verse sneeuw. Koud was het wel, en de wind deed er nog een schepje bovenop. Onder leiding van Peter brachten we de theorie in de praktijk. Diagonaalpas, dubbelstok, remmen; alles kwam aan bod. En eigenlijk ging het van een leien dakje; ook de wat onervaren langlaufers pikten het zeer goed op zodat we lekker met de hele groep op pad konden. Nou ja, “hele groep” klopt niet helemaal omdat Nanda in blijde verwachting is, en het bij wandelen hield. Maar ook daar kun je heel moe van worden, zeker als je de weg kwijtraakt. Na een welverdiende lunch plakten we er nog een paar rondjes aan vast. Aan het eind van de middag keerden we zeer voldaan terug naar het hotel waar we weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld kregen. Je kon wel merken dat we flink wat energie hadden verbruikt want de oogjes vielen snel dicht en iedereen lag vroeg onder de wol.

Zondagochtend was het weer mooi wakker worden met enkele centimeters verse sneeuw. Tijdens het ontbijt kon de schade van zaterdag opgenomen worden: één schouderblessure, twee paar pijnlijke kuiten, wat andere kleine ongemakken, en een heus gevalletje griep. Dus enigszins uitgedund, vertrokken we met acht deelnemers richting loipe. Na een korte warming-up bij het startpunt in Altastenberg gingen we via de verbindingsloipe naar de Bremberg, een paar km verderop. Waar gisteren alleen blauwe loipes op het programma stonden, legden we nu de lat wat hoger op de rode loipes. Het ging dan ook meteen met een flinke lange klim omhoog, hier en daar onderbroken door een kleine ijsplaat waar je even goed uit moest kijken. Eenmaal boven kwamen we in een prachtig sprookjesachtig landschap. De sneeuw en de vorst hadden haar werk prachtig gedaan. Geen zon weliswaar, maar een mystiek mistig landschap. De loipe ging lekker op en neer en bood volop mogelijkheden om te oefenen met stijgen, dalen, remmen en bochtjes maken. Hier en daar kruisten we de drukke skipistes en wisten we meteen weer wat langlaufen zo leuk maakt. Halverwege rustten we kort even uit in het heuse biatlon stadion. Dat bood Hans de kans om de ski’s van Joke weer van goede glijwax te voorzien. Tijdens de mooie presentatie op vrijdagavond had Peter ons doordringend verteld over de noodzaak van goede wax. Dus dat konden we meteen in de praktijk brengen. Via een groot open stuk piste, waar we even een beetje verdwaald leken keerden we weer terug in de richting van Altastenberg. In een van de gezellige restaurantjes, sloten de wandelaars zich ook weer aan voor de afsluiting. Iedereen was lekker moe, maar heel voldaan, na een zeer geslaagd, uitstekend georganiseerd weekend door Peter en Otto. Na een dankwoordje mochten zij dan ook een lekker flesje Schnaps in ontvangst nemen. We hopen allemaal dat hier een traditie is geboren !