Verkenningen door de Borkeld

^{(Door Menno Faber)}

Acht rollers stonden om half 10 te popelen om te gaan rollen over de hei en door de heuvels van natuurgebied de Borkeld, tussen Holten en Markelo. Vijf rollers op smalle luchtbanden, drie op brede rubber wieltjes. Er waren echte kilometervreters bij, die alvast een deel van de route verkend hadden: “we komen niet 60 kilometer rijden om maar 12 kilometer op de skikes te staan”. Een verhouding van 20 op 60 is natuurlijk veel beter.

Menno heeft een naam hoog te houden wat betreft onverharde routes. Na een aanloopje over wat asfalt was dan ook lange tijd geen verharde weg meer te zien. Eindeloze gravelpaden over heidevelden en onder een aarzelend doorberekend zonnetje dat de bomen met herfstkleuren mooi verlichtte.

Niet alle paadjes waren van te voren verkend waardoor de toer iets avontuurlijks kreeg. Toen de route over een zandpad verder dreigde te gaan, greep Menno toch maar in. Dat hoefde nu ook weer niet. En dus kon een deel van de route ook in de andere richting verreden worden, wat nog mooier was. Tussen de runderen werd een groepsfoto gemaakt, achteloos werd de Friezenberg (40,2 m.) gepasseerd en de hele groep besloot voor de langste afstand te gaan. Ook debutant Wesley liet zich niet kennen en weerstond zo het sleurende kopwerk van Anneke.

De finale was de weg over de Apenberg, met uitzicht op mist in het dal voor de Herikerberg. Vanaf de top was rustig uitrollen voldoende om te belanden aan de stamtafel van Herberg de Kemper, waar koffie hard nodig was en de écht sterke verhalen op tafel kwamen.