Winterse Oase

^{(door René Schils)}
Het was weer traditioneel nagelbijten in de aanloop naar ons jaarlijkse langlaufweekend in Sauerland. De vooruitzichten waren op zijn zachts gezegd nogal wisselvallig. Sneeuw, regen, vorst, dooi, zon, mist; alles kwam voorbij. Met nog een kleine week te gaan lag er nog steeds geen sneeuw, maar kondigde zich gelukkig wel stevige nachtvorst aan. Ons lot lag dus in de handen van de sneeuwmakers in Westfeld. Zou het toch nog lukken dan?

Volop kunstsneeuw
Vrijdag rond het middaguur arriveerden de eerste deelnemers al voor een korte verkenning. In de Nordic Arena Westfeld lagen inmiddels inderdaad grote hopen kunstsneeuw, maar het leek meer op een ongeordende verzameling gigantische molshopen dan op een langlaufloipe. Onze gastvrouw van Hotel Bischof wist ons echter gerust te stellen: “zaterdagochtend kunnen jullie vast en zeker op de lange latten”. Met dat fijne vooruitzicht in onze hoofden maakten we vrijdagmiddag een mooie wandeling met lekker wat hoogtemeters. De wandeling werd opgeluisterd door onderweg nog een paar geocaches te zoeken en te vinden. Voor sommigen was dat weer een nieuwe leuke ervaring, waarbij je geduld soms aardig op de proef kan worden gesteld.

Rondjes draaien
De volgende ochtend was de club compleet en konden we lekker losgaan op de inmiddels mooi geprepareerde loipe. Het was weliswaar een korte ronde van zo’n 600 meter, maar de kwaliteit overtrof onze verwachtingen. De klassieke sporen en de skating loipe bleef tot laat in de middag goed. Heel makkelijk was de loipe beslist niet, zeker voor beginners. Het begint meteen met een pittig klimmetje, waarna je geleidelijk omlaag glijdt totdat je halverwege een pittig scherp en dalend bochtje tegenkomt, waar menigeen zijn of haar Waterloo vond. Een enkeling haalde zelfs een val-ratio van 50%. Na de lunch in de gezellige skihut werd gewisseld van langlauftechniek, of werden de ski’s geruild tegen de wandelschoenen. Joke en John stapten zelfs op de mtb voor een dappere tocht over hard bevroren en soms glibberig ijzige paden.

Skate-zondag
Ook een traditie inmiddels; de kleine pijntjes op de zondagochtend. Gezellig tijdens het ontbijt wonden likken en voor jezelf de afweging maken: waag ik me weer op de loipe of niet? Aldus splitste de groep zich op in langlaufers en wandelaars, waarbij de langlaufers dit keer unaniem skating kozen. Voor een enkeling was dit het debuut op de skating ski’s. Daarom begonnen we rustig met wat oefeningen, die we al vaker op de skikes hebben gedaan. Net als zaterdag was het eigenlijk niet overdreven druk op de loipe. Alleen het eerste uur was het wat drukker met lokale trainingsgroepen.

Lustrum
Deze vierde editie van ons langlaufweekend was weer compleet anders dan de vorige drie keer. Het was een beetje onwerkelijk. Langlaufen in een witte oase, met daaromheen een volkomen groene wereld. We zijn nu al benieuwd wat de volgende keer gaat brengen. Op naar het eerste lustrum!

Voor een fotoverslag, klik hier.